En zo ging ik op weg naar huis (zoals dat heet, want ik voel me nog altijd het meeste thuis op mijn motor). "Hoe ga je door Belarus rijden?" had Dafne me gevraagd. Zij is daar de afgelopen jaren meerdere malen geweest met de Tsarenrit. En zo komt het dat ik ook in Belarus weer een indrukwekkende toegift op deze prachtige reis heb beleefd.

Klik hier om daarover te lezen

Mooi was deze reis zeker en ik ben blij met dit dagboek, want zo wil ik me de reis graag blijven herinneren. Je kunt je ook bedenken dat we niet álles in het dagboek hebben neergeschreven en dat niet álles even prettig gegaan is, zoals het leven in het algemeen wel eens wat onprettiger is maar we dat niet als een schaduw over ons leven laten vallen.

De pagina's van dit dagboek zijn in de 7 weken dat we onderweg waren 18.000 keer bekeken en ik dank iedereen die de moeite gedaan heeft een reactie te sturen. Ik heb altijd naar jullie reacties uitgekeken en ze waren een drijfveer om, hoe moe je soms ook na een dag reizen en regelen bent, toch weer te schrijven.

Op 14 December zijn jullie allemaal uitgenodigd om naar onze Ride-on MotorToursmiddag te komen, vanaf 12 uur bij Café Wieggers aan de Waalderweg 16 te Mariënvelde. Op deze dag genieten we na van het afgelopen jaar en komen we alvast in hoger sferen voor het komende reisseizoen. Samen met al onze gewezen reisgenoten en zij die graag een keer meewillen.

Nu, ze zijn uit Moskou vertrokken. Rob zelfs héél vroeg in de morgen, om 's middags nog wat tijd over te houden om Smolensk te zien (mooie stad), maar vooral ook om de laatste 2 verslagen van 27/07 en 28/07 te mailen. Daarin staat:

"Morgen rijden we naar Smolensk en van daaruit gaan we via Minsk in Belarus naar Polen. Het zullen lange dagen zijn en ik verwacht dat ik aan schrijven niet veel meer toekom. Natuurlijk komt er wel een artikel in MotoPlus te staan, zodat we nog een keer van deze Superreis na kunnen genieten, want dat was het wel: De Langste Weg; een echte Superreis!"

Klik hier om Rob's bericht te lezen

Piep-piep, piep-piep. Bijna tegelijk kwamen ze binnen, een sms'je van Rob met het nieuws dat het vliegtuig met onze reisgenoten Marlies, Co en Nico aan boord alweer veilig in Moskou geland is en een bericht van Marlies dat ze in een taxi in het drukke verkeer onderweg zijn naar het hotel. We mailen vanavond een update, staat erbij. Ik blijf vanaf dat moment iedere 5 minuten mijn mail checken, hongerig naar nieuws. Die twee stille dagen lijken een eeuwigheid geduurd te hebben.

Klik hier om het bericht te lezen

Ik zal af en toe nog een sms'je sturen over het wel en wee tijdens de treinreis en Piet en Rob zullen regelmatig nog iets van zich laten horen, schrijft Rob in z'n laatste e-mail voordat ze naar het station vertrekken en ik hoop dat Marlies, Co en Nico nu ook hun stilzwijgen doorbreken.
De motoren staan op dat moment al in de wagon. Rob mailde ook een voorlopig laatste serie foto's.

Klik hier om Rob's bericht te lezen

Morgen zou ik zo weer gaan, schrijft Rob in zijn verslag van de laatste 800 kilometer naar Vladivostok. Hij neemt met moeite afscheid van de onverharde weg, is blij met een regenbui die een klein stukje zandpad avontuurlijker maakt en geniet nog even van zijn superfijne XT660PD.

Klik hier om verder te lezen

Op dit moment worden de motoren klaargemaakt om morgen al op de trein te gaan. Pim en Rob reizen samen met de trein en de motoren naar Moskou, waar ze op 28 juli aan zullen komen. De anderen gaan op 25 juli met het vliegtuig.

De reis terug, nog zo'n 3000km, gaat via Smolensk naar Minsk in Belarus en dan via Brest naar Polen, waar ze op 1 augustus in Poznan neerstrijken voordat ze op 2 Augustus aan de 800km naar Nederland beginnen.

Ik hoop dat ik de dagen dat Rob en Pim op de trein zitten wat updates van Marlies, Nico, Co, RobG en Piet ontvang. Natuurlijk zijn we al de hele reis benieuwd hoe zij het ervaren hebben.

Heb Rob net aan te telefoon gehad; belde in jubelstemming op vanaf de rand van Vladivostok, waarschijnlijk bij het bord waar we in 2005 ook hebben gestaan. "Ga maar snel door naar het hotel, want volgens mij is er iets fout gegaan met de wijziging van de boeking," zeg ik Rob nadat we uitgejubeld zijn.

Wat stom van mij! Ik had er een mailtje over ontvangen. Juist vandaag, nadat ze 800km hebben afgelegd en ze pas laat aangkomen zijn en ze vanavond nog de motoren gereed moeten maken om morgen gekrat te kunnen worden.
Ik bel onze contactpersoon thuis op en die spoed zich in 10 minuten naar zijn kantoor om het te checken.
"Alles is gecancelled," komt er een sms van Rob binnen. Ik pak weer de telefoon: "Vanaf morgen is er gewoon geboekt, alleen die wijziging hebben ze niet goed gedaan, maar dat heb ik rechtgezet. Als het goed zit krijgen ze nu de sleutels al." Van Rob krijg ik dan ook het bericht door dat alles goed is.

"Ik zal nog een update voor de website maken," zegt Rob. "Doe dat maar niet," vind ik. Het is er ondertussen 20.30 uur, ze zaten vanmorgen al om 6 uur op de motor, moeten de motor nog afpakken en bagage voor vertrek klaarmaken en willen ook nog wat eten. Iedereen zal daar begrip voor hebben. "Ik zet er wel op dat jullie allemaal goed in Vladivostok zijn aangekomen!"

Met pijn in ons hart nemen we afscheid van de vele vrienden die we in korte tijd hebben gemaakt in Blago. Direct nadat we aankwamen kwam er al iemand van de motorcrossclub aan om zijn hulp aan te bieden, ‘s avonds kwam Vitali langs die mijn rek verstevigde en Natalia die haar hulp als vertaalster aanbood en de hele dag met ons optrok. We voelde ons ver van huis zo welkom.

Klik hier om verder te lezen

Ook het stukje over de Russische Pers is nieuw!

Rob heeft nieuw materiaal gestuurd. Kijk in de verslagen van 15 en 16 juli.

De MotorKaravaan is in Blagoveshensk aangekomen, maar niet in zijn geheel. Marlies, Co en RobG rijden vandaag naar Shimanovsk nadat ze in Skoverodino achterbleven omdat Marlies een nieuwe kofferrek voor haar motor heeft laten maken. "We schieten niet erg op, sms'te Marlies naar Rob, die haar liet weten dat de rit naar Blagoveshensk een stuk beter is.

Rob heeft geschreven over de tocht naar Skoverodino, waar ze eergister aankwamen.

Klik hier om verder te lezen

De MotorKaravaan is in Shimanovsk aangekomen.

"Vandaag zwaar traject met veel stof. Veel autohandelaren op de weg. 9 uur nodig om 400km af te leggen. Mijn rek blijft heel. Marlies heeft nieuw rek laten maken."

Morgen is het reisdoel Blagoveshensk en zijn ze een rivierbreedte van China verwijderd.

Co heeft ondertussen zijn spijt betuigd. Het feit dat hij doorgereden is terwijl zijn reisgenoot met een lekke band stil kwam te staan zij hem vergeven. Hij zal het nóóóit meer doen.

In het sms'je stond nog meer: Dat Rob z'n bagagerek alweer gerepareerd is. Marlies haar motor heeft meer werk nodig. Zij zal morgen samen met Co en RobG pas vertrekken nadat die gerepareerd is.

Net voordat ik naar bed ga, zo tegen middernacht, kan ik Rob nog net een SMS'je sturen om hem een prettige dag te wensen. Gister had hij bereik, dus hij moet dat, nu het daar al 8 uur 's ochtends is, nog hebben. Terwijl ik slaap is hij onderweg.

Vanacht om 3.30 uur piept een SMS'je me wakker. Normaalgesproken zou ik er geen aandacht aan besteden of er zelfs doorheen slapen, maar nu spring ik mijn bed uit om te kijken wat er is.

Piet, die ondertussen met een hernia rondloopt (de pijn in zijn been is Ischias), heeft een lekke band. Terwijl Rob aan de slag gaat rijdt Co voorbij zonder te stoppen. Wat zijn dat voor grappen Co? Weet je wel dat dit een doodzonde is onder motorreizigers? Zat je te slapen? Volgende keer gewoon stoppen en meehelpen hoor.

Rob moest dus even zijn verhaal kwijt en ik sms terug dat ik Co er wel op aanspreek en dat heb ik bij deze gedaan. "Ik bel je nog," sms't Rob.
Ik kon niet meer slapen. Te hoog adrenalinegehalte. Niet door Co, maar gewoon omdat ze net daar rijden waar ik nog niet gereden heb, denk ik, maar dat is nog niet alles, hoor ik als ik Rob later aan de telefoon heb.

Klik hier om verder te lezen

Wat een verrassing dat ik bereik met mijn telefoon heb zeg! Vandaag een prachtige rit gehad, alhoewel de start matig was, want er ligt een strak lint gloednieuw asfalt. Gelukkig zijn de volgende 250 km zeker onverhard, precies zoals we het hebben willen!

Tor de volgende keer, de verslagen houden jullie tegoed!

Zoals een moeder naar haar slapende kinderen kijkt, zo kijken wij naar het betoverende landschap. Het weer, de mensen, de weg, de motor, alles is perfect. Vergeet de Alpen, ga naar Vladivostok, al is het maar één keer in je leven.

Zo was het in de winter

Ik geniet van de rust en zou willen dat ik de vogels kon horen fluiten, maar mijn oordoppen en het sonore geluid van mijn XT verhinderen dat. Het landschap heeft iets mystieks want in het ochtendschemer zijn de donkere contouren van de bergen, van waarachter de zon haar eerste pogingen doet om de nacht te verdringen, als grote krijgers die elk moment uit hun slaap kunnen ontwaken om ten strijde te gaan. Niet voor niets is dit het land van de befaamde krijgsheer Genhis Khan.

Klik hier om verder te lezen

Het was al opgevallen dat de Russen de humor van de hanekam op de helm wel inzien. Niet alleen vrouwen maar ook mannen aaien de kam en maken er heel veel foto's van.

Vandaag bij het maken van foto's bij de enorme kop van Lenin op het centrale plein van Ulan Ude kwamen twee jonge meisjes op me afgerend en vroegen of ze de helm op mochten zetten zodat ze van elkaar een foto konden maken. Ze giechelden enorm en gingen er super stoer bij staan en ook nu weer werd de kam geaaid of het een huisdier was. Ik denk dat de kam een gewild object gaat worden en zal mijn helm dus goed in de gaten moeten houden.