Ondanks dat iedereen de rit naar Vladivostok goed heeft afgelegd is de reis nog niet ten einde. Piet en RobG zullen de motoren niet op de trein zetten maar terug rijden. Echte kanjers! Piet, die een hoger reistempo dan Rob heeft, is vandaag al in alle vroegte vertrokken. Bovendien wilde Rob nog een dag langer in Vladivostok blijven.

Terwijl de regen valt ontmoet ik Konstantin, onze hulp in Vladivostok die het trein-transport geregeld heeft. Hij vertelt in rap Engels over de seizoenen in Vladivostok: “In de zomer hebben we in Juli 3 weken die erg warm zijn, soms met dagen van tegen de 40 graden. In Augustus krijgen we de sterke winden en slagregens, tyfoon genoemd en in Oktober kunnen we nog gewoon buiten zwemmen. De winter is kort met weinig sneeuw maar wel veel kou.” 

We brengen de motoren naar een loods en wachten een paar uur. Er gebeurt helemaal niets en we besluiten terug te gaan naar het hotel. Om 5 uur gaan we maar weer eens kijken en zien we nog net een kleine vrachtwagen met onze motoren richting trein vertrekken. We volgen de auto en belanden bij de wagon waar onze motoren in zullen worden vervoerd.

Omdat de treinvloer en het perron ruim 1 meter hoogte verschil kennen is het altijd een gedoe om motoren in de trein te krijgen maar onze vrienden weten dit met een heftruck redelijk goed op te lossen. Het is een pak van mijn hart om te zien dat de motoren in de wagon staan. Helemaal blij ben ik bevestigd krijg dat hij aan de trein hangt waarmee Pim en ik vandaag om 20.00 uur ri Moskou zullen vertrekken.