[ Home ]  
 
 
 
DE MOTOR
KARAVAAN

 
 
 
Dagboek

DE LANGSTE WEG

20 Juli - Door: Rob de Jong
Naar Vladivostok

   

Kitaiskie Rinok,” vraag ik op mijn beste Russisch aan de taxichauffeur. We zijn in Khabarovsk en willen naar de Chinese markt.  De Chinese grens is een steenworp hier vandaan en elke dag komen Chinese handelaren hun waren verkopen op de markt, die wel zo’n beetje de grootste Chinese markt van Rusland is.
We  (Marlies, Piet, Pim en ik) lopen langs de stalletjes waar hoofdzakelijk hetzelfde spul wordt verkocht en kopen tassen en T-shirts en kijken naar vishengels en gereedschappen. We drinken ook broodbier (kwas) en verbazen ons over een etalagepop met bontjas (het is bijna 30 graden) en een groen rood geverfde pruik op.

Morgen gaan we de laatste 800km van de Langste Weg naar Vladivostok rijden en we zullen vroeg moeten vertrekken. De weg moet goed zijn (in 2005 waren ze hele stukken aan het asfalteren), maar helemaal zeker weet je het nooit. Op de parkeerplaats van het hotel staat een Landcruiser auto van Sjaak, een Zuid Afrikaan die met zijn Australische vrouw Carol onderweg is naar Londen. We vertellen ze over wat hun te wachten staat en dat er horden Russen in luxe auto’s over rijden en ze zijn duidelijk opgelucht te horen dat de Russen een ander beeld hebben van een slechte weg als wij (gek eigenlijk).

Het is prachtig weer als we om 06.00 de motoren starten voor de laatste etappe naar Vladivostok. Een weemoedig gevoel maakt zich van me meester. Het reizen is het doel en nu komt het eindpunt in zicht. Helaas dus aan het eind van het asfalt, dat is nauwelijks meer leuk. De kilometers ronken onder ons door en het landschap lijkt in de verte bijna vulkanische met conisch toelopende heuveltoppen.
Het ziet er langs de weg met zijn vele dorpen gecultiveerd uit want het lege landschap heeft plaats gemaakt voor een levendig schouwspel van dorpjes, benzinestations, kafé’s en akkers waarin werkende mensen als kleine stipjes te zien zijn.
Slechts heel af en toe komen we een stuk onverhard tegen en een spaarzame regenbui die we precies daar over ons heen krijgen zorgt voor afwisseling: De zandweg wordt een modderpad en daardoor gaan de motoren er weer wat avontuurlijker uitzien.

Avontuurlijk zijn ook de prijzen die een handelaar vraagt voor originele Ginseng uit Korea. Want met een prijs van ruim 150 Euro is deze geneeskrachtige wortel, die hij in legen wodkaflessen verkoopt, niet echt voordelig. “Als ik zeker weet dat het echt is koop ik het,” zegt Pim maar hij twijfelt te zeer om tot de aanschaf over te gaan. We kopen dus maar een pot honing voor 4 Euro in plaats van de wortel. “Ook gezond” relativeert Pim.

Vladivostok was vroeger een verboden stad waar de belangrijke Oceaan-vloot van de Sovjet Unie lag. Nog niet zo lang geleden lagen atoomonderzeers hier langzaam weg te rotten, tot grote schrik van de westere wereld die met de ramp in Tsjernobil nog in het geheugen niet op nog een kernramp uit het oosten zat te wachten. Nu is Vladivostok weer belangrijk als de poort naar Japan, Korea, en China en als haven waar letterlijk elke dag duizenden gebruikte Japanse auto’s naar binnen komen.

Russische auto’s rijden er niet meer in deze stad en ook auto’s met het stuur aan de linkerkant zijn zeldzaam, want de Japanners rijden aan de linkerkant en daarom zit het stuur rechts. Dat is lastig want daarom moeten de Vladivostokkers (of –ianen) flink uitwijken wanneer ze willen inhalen. We stoppen bij het grote monument dat Vladivostok aankondigt en maken een foto.

Het is gelukt, we zijn er de teller geeft aan dat we een kleine 15.000 km heb gereden in 5 weken tijd door een fantastisch landschap op een fantastische motor met een groep aardige mensen, die ik hiervoor graag allemaal wil danken! En morgen? Morgen zou ik zo weer gaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 
 
Ontwerp:

(c) Copyright 2004 - 2007 by Studio R&D
Alle auteurs- en beeldrechten zijn voorbehouden en
mogen niet zonder schriftelijke toestemming voor welk doeleinde dan ook gebruikt worden
Zie ook de
disclaimer