Reacties van de Reisgenoten

Hans

Ik ben al weer 4 weken thuis maar denk en praat nog steeds over die fantastische reis.

Omdat ik altijd al belangstelling heb voor het oostelijk deel van ons continent en er in het verleden niet veel mogelijkheden waren om dit op een orginele manier te ontdekken, spreken de door Rob&Dafne georganiseerde tochten mij aan. Vorig jaar had ik al een voorproefje door mee naar Volgograd (voorm. Stalingrad) te reizen. Door boeken over de te bereizen gebieden te lezen, dacht ik mij een beetje voorbeid te hebben op wat er komen ging. 'De groote zijderoute' van Mark Helsen, 'Steppeland' van Tjalling Helsema en 'De goden hebben honger' van Gerard Jacobs. Toch blijkt de werkelijkheid veel facinerend en verrassender:

Wegen: De toestand van de wegen is altijd weer een vraag en na de eerste slechte stukken dacht ik dat mijn cruiser (kawa 800vn classic) niet geschikt was. Ik ben daarna op de onverharde stukken staande gaan rijden waardoor het voorwiel ontlast en de stabiliteit beter werd. Ik kreeg daardoor meer zelfvertrouwen en toen we een Australier tegen kwamen die al 9 jaar op een zware HD over dit soort trajecten de wereld rond rijdt wist ik dat het kon. De keren dat ik daarna gevallen ben was uit stilstand doordat ik mijn been verkeerd neerzette in een gat of zo.
De dagafstanden zijn van tevoren vastgesteld, maar in deze onbekende gebieden moet je daar niet teveel aan vasthouden en bereid zijn van de planning af te wijken.

Landen: Het leuke van deze rit waren landen zoals Kazachstan en Kirgistan met bergpassen van 3300m., waar R&D ook nog niet geweest waren. Het was voor iedereen een openbaring dat de mensen zo vriendelijk zijn. Je word in de wegcafe's vriendelijk ontvangen en je kan overal soep (solianka en Borjst) en sjasliek bestellen. Er komen mensen kijken die willen weten waar je vandaan komt en heen gaat. Ook de grote kudde schapen en paarden hebben, buiten de bergen, indruk op mij gemaakt. Rusland is toch minder primitief dan KZ en Kir. maar heeft een meer westerse cultuur waardoor je goed kunt communiceren; men spreekt soms een beetje engels. Japan was een hele aparte ervaring met zijn goede wegen, vreemde natuur, lekkere restaurantjes en vriendelijke mensen.

Organisatie: Deze gaat in de aparte R&D stijl, die ik vorig jaar al had meegemaakt. Zij geven de indruk niet commercieel bezig te zijn want het lijkt alsof ze zelf het meeste genieten van de reis. Iedereen wordt betrokken bij de organisatorische problemen cq uitdagingen. Dit vind ik niet zakelijk omdat er mensen zijn die dit negatief beleven en uitleggen. Men kan beter niet teveel "in de keuken" laten kijken.

Het bezoek bij Yamaha zal ik nooit vergeten. Hier werden we als helden ontvangen met een eerbetoon waar ik emotioneel van werd. De gastvrijheid en de tractaties die we daar kregen hadden we geen van allen verwacht, fantastisch!!!

Groep: Als je 2 maanden op reis gaat met mensen die je niet kent, is het normaal dat niet iedereen elkaar ligt. Wanneer er dan ook nog in diverse groepen gereden wordt, komt er altijd een sfeer van (gezonde) competitie. Hierdoor ga je met enkelen vrienden maken. Ik heb de gehele groep als positief ervaren en vele interessante gesprekken kunnen voeren waardoor de reis voor mij leuk was. Het feit dat wij meestal met drieen reden kwam omdat we elkaar van de rit naar Volgograd kenden.

Samenvatting: De reis heeft mij meer gebracht dan ik verwachtte, al was het soms wel erg zwaar. Ik heb dit gedeelte van ons continent nu gezien en zal deze reis niet nog eens doen. Maar ik wil wel andere gebieden gaan verkennen want "de behoefte van het oog is nooit verzadigd"

Hans Heinsius Kawasaki VN800 Classic