Reacties
van de Reisgenoten
Guus
Kudelstaart, sept.
2005. De belevenissen en ervaringen van Guus Runge, chauffeur
volgbus van de MotorKaravaan : Japan over land.
Op Zaterdag 12 mei
naar Rob en Dafne getogen om een bescheiden bijdragen te leveren
om de bus helemaal in topconditie te krijgen voor de grote reis.
19 Juni: Met Ada de bus opgehaald bij Rob en Dafne, toen op naar
Holten, daar het nodige bijgeladen (banden, gereedschap, reserve
onderdelen, enz.), afscheid van Ada en de overige belangstellende
genomen en om ± 10 uur met 2 passagiers, Petra en Leendert, zijn
we dan vertrokken.
Na ± 100 km. in Duitsland gaat de telefoon. Pim heeft een lekke
band, dat is de eerste keer dat de bus in actie komt en hiermee
bewijst de bus gelijk dat hij van groot belang is. Om een lang
verhaal niet té lang te maken hier een opsomming van de
gevallen waar de bus assistentie verleend heeft.
Vrijdag 24 Juni: In Kharkiv valt Jan ongelukkig met zijn motor
en bezeert zijn voet ernstig (bleek later gebroken). We hebben
Jan in de bus gehesen en Leendert is met Jan's motor naar het
hotel in Kharkiv gereden.
Zondag 26 Juni: Rob in de bus met laptop om bijdragen voor de
website te schrijven. Leendert grijpt zijn kans om een dagje motor
te rijden.
Maandag 27 Juni ± 30 km. voor Uralsk: Henk krijgt een lekke band.
We stoppen er een plug in + 3 patronen en rijden maar.
Woensdag 29 Juni: We demonteren het voorspatbord van Henk nadat
zijn voorwiel vastgelopen is door de modder.
Donderdag 30 Juni:
Piet krijgt een lekke band. We gaan met een spuitbus aan de slag,
maar deze biedt geen redding. Er blijkt een te grote binnenband
in te zitten. Goede band gemonteerd en rijden maar.
Vrijdag 1 Juli: We ontdekken dat het carter van de bus lekt. Met
Leendert samen 1½ uur boven een gat in de weg (die waren er genoeg,
groot of klein zoek maar uit) met 2 componentenlijm en stukken
touw het lek zo goed als dicht gekregen.
Maandag 4 Juli: Hans'
band blijkt 's morgens leeg, dus eerst plakken.
Woensdag 6 Juli: 2 km. voor de top van de Ötmökpas (3330 m.) staat
Astrid stil. Vuile bougies van de slechte benzine en de ijle lucht
zijn daar debet aan.
Onderaan de Ala-Belpas krijgen we van een passerende auto het
teken dat we een lekke band hebben. Na 20 min. hebben Leendert
en ik het wiel verwisseld.
Zaterdag 9 Juli: Henk laat op een gegeven moment weten dat hij
er doorheen zit. Hij heeft een liter ijskoude fanta gedronken
terwijl hij net een beetje van zijn darmklachten opgenapt is.
Alhoewel de motor in de bus mee kan komt Leendert weer in actie:
Leendert stapt op de XT van Rob, die op zijn beurt de Bandit van
Henk rijdt. Henk knapt gelukkig weer snel op, mede door de liefdevolle
verzorging door Petra.
Donderdag 14 Juli: Het carter van de bus blijkt toch nog een tweede
reparatie nodig te hebben. Met Pim en Rob samen, weer met 2 componentenlijm
en stukjes touw, is dat na een uurtje of 3 gepiept. Dicht voor
het leven!
Zondag 17 Juli: Vrije
dag en dus wordt er aan diversen motoren gesleuteld. Hans wil
een band plakken die niet lek blijkt. 2 keer neemt hij hem mee
in bad. Mogelijk is het ventiel niet goed vastgedraaid (?). Hij
kan wel gelijk zijn achterveer bijstellen.
Maandag 18 Juli: Pim's Aprillia stopt er na een regelrechte stortbui
mee. Als repareren terplekke niet lukt gaan motor en Pim de bus
in. 's Avonds bij het hotel/camping is hij weer gemaakt.
Donderdag 21 Juli: Pim krijgt moeilijkheden met zijn voorwiel.
Het loopt aan. In de stromende regen hebben Rob en ik het euvel
verholpen.
±3 uur later staan Kees en Astrid te wachten. Astrid zit er doorheen,
wat heel begrijpelijk is op deze onverharde weg met het slechte
weer. Leendert past deze keer en Astrid gaat dus met motor de
bus in.
Zaterdag 23 Juli: Piet's Yamaha heeft de geest gegeven dus wordt
hij in onderdelen in en op de bus geladen.
Maandag 25 Juli: Cees ziet een redelijke grote steen te laat en
rijdt een gat in het carter. Met Cees en zijn motor in de bus
gaan we naar Irkutsk, waar de carterpan gelast wordt.
Dinsdag 26 Juli: De motor van Cees naar het station gebracht om
tegelijk met de andere motoren in de wagon geladen te worden.
In Khabarovsk zal Cees de gelaste carterpan weer monteren.
Dit was de laatste
heldendaad van de bus tot Irkutsk. De bus heeft het buitengewoon
goed gedaan. Zoals hij door de steppe heeft geploegd, in temperaturen
van boven de 45gr C en over wegen die je eigenlijk geen wegen
meer kan noemen, met alleen maar gaten en kuilen. De bus was ook
goed in het meenemen van
afgebroken koffers, tassen, laarzen, kleding en meer van die zooi.
Iedereen was blij met de bus!
De reis was voor
mij persoonlijk een hele mooie belevenis en ervaring. Ook de toestanden
bij het pontje om naar het eiland Olkhon te komen, te gek (achteraf).
Ik heb genoten van de goede verzorging van Petra en de technische
kunde van Leendert met zijn wondermachine: zijn GPS (toch won
mijn intuïtie het vaak van de techniek, geintje). We hebben het
tot een goed einde gebracht en ik nam in Irkutz met weemoed afscheid
van <mijn> bus.
Ik had er graag mee verder gegaan.
Guus Runge
