Verslag 39 - 12/02/2004
Beeldschoon Baikal
Het is niet moeilijk de brok in mijn keel weer te voelen die er zat toen we het Baikalmeer verlieten. Hoe graag hadden
we niet helemaal naar Listvianka en Irkutsk over het IJS gegaan. We hadden steeds weer andere vissers gevraagd hoe
het IJS er was en die hadden direct hun stem verheven. "Niet gaan, het is er heel gevaarlijk," was het onveranderende
antwoord. Ook de IJSwacht, de MCHS, die ook een reddingsbrigade zijn en van overal op het meer de IJSmetingen binnen
krijgen gaf een negatief advies.
Niet alleen wij informeerden overal, ook Nikita van de gastinitsa waar we op Olhon eiland verbleven deed het en drukte
ons steeds weer op de borst om het toch vooral niet te doen. Nog maar net een paar dagen geleden was er een auto door
het IJS gegaan.
Het gevecht tussen gevoel en rede hield natuurlijk lang aan. Totdat het begon te sneeuwen en we wisten dat de dunne
plekken IJS nu door een laagje sneeuw bedekt en dus onzichtbaar zouden worden. De rede won het gevecht en onze
waanzinnige reis over het IJS eindigde. Het laatste en misschien wel prachtigste stuk IJS reden we hier, vanaf het dorp
Khuzhir op Olhon naar het vaste land, waar we de keuze hadden tussen twee routes.
Het onverharde pad door het bos was net een paar dagen geleden onder een dikke laag verse sneeuw verdwenen en zeer
moeilijk begaanbaar. We hebben nog gezocht naar een reserve bout om een beschadigd exemplaar te vervangen en er met
de motoren aan elkaar gekoppeld toch nog doorheen te komen, maar de voorraad is op en we werden in Irkutsk op een
school verwacht met ons project. En dus proberen we de anti-climax die de 240 km lange asfaltweg ons bezorgde zo snel
mogelijk te vergeten. Het weer was ook somber gestemd. Er waaide een IJSkoude wind en weer sneeuwde het.
Gelukkig waren Igor, Nadia, Lena en Natasha van Trans-Sputnik en ook Pavel en Sergej blij ons weer te zien. Dat was
de positieve kant. Zij organiseerden ons verblijf en regelden superdeluxe onze treinreis terug. Pavel hielp ook met
het laden van de motoren, waarvoor het treinpersoneel ditmaal voor het zijspan een extra rijplank geregeld hadden.
De treinreis terug lijkt veel sneller te gaan dan heen. Dat komt natuurlijk omdat we heel stiekem 5 uur inhalen die
we op de heenweg verloren zijn. De dagen zijn nu dus veel langer en de nachten idem en daardoor zitten we een nacht
minder in de trein.
We schrijven persberichten en herlezen onze nieuwsberichten. Onze planning biedt weer weinig tijd voor vertragingen,
dus laten we hopen dat het lukt om zaterdag in Moskou de banden te wisselen en dat het tijdens onze rit naar het westen
even niet sneeuwt of ijzelt.
We zullen op Vrijdag 20 Februari in Muenchen op de I-mot en op Donderdag 26 Feb op de Machtige Motordagen in Utrecht
aankomen en zijn ook heel benieuwd naar jullie reacties.