De Wereld op een Kindertekening heeft zich gedurende die vijf jaar dat we onderweg waren tot een
volwaardig project ontwikkeld: We richten tentoonstellingen in van kindertekeningen, voeren gesprekken met
de kinderen over hoe die wereld er nu eigenlijk uitziet en hoe andere kinderen leven en de kinderen vertellen
in hun tekeningen over zichzelf en hun land en voegen daar een groet en een glimlach aan toe, in de hoop dat
hun tekening ver weg goed ontvangen wordt.
We hebben in meer dan 50 landen tekeningen uitgewisseld en omdat we nog steeds tekeningen hebben die gemaakt
werden om uitgewisseld te worden (en omdat het zo leuk is), nemen we ook nu het project weer mee naar
Siberië.
|
| Bezoek aan groep 8 van de Rozengaardsweide basisschool |
| |
"Je zult zien dat het een hele leuke groep is," had meester Roy van de Rozengaardsweide basisschool te
Hengelo Gld. ons al verklapt. Hij had niets te veel gezegd. Net zoals de kinderen hadden ook wij al
uitgekeken naar het moment dat wij weer met ons project aan de slag konden.
We vertellen over onze wereldreis van 1996 tot 2001 en over al die kinderen die in hun tekeningen over
zichzelf vertelden. Aan het bord en de muur hangen tekeningen uit ruim 50 landen, waaronder drie uit
Nederland. Eentje werd in 1995 door een leerling van de Julianaschool te Leerdam gemaakt en heeft
ondertussen ruim 225.000 kilometer met ons meegereisd. Een ander werd 3 jaar later op de Montessorischool in
Amsterdam getekend. Wij waren op dat moment onderweg in Zuid Afrika. De redactie van de Kinderpagina van
NRC Handelsblad stuurde toen een hele doos vol naar ons toe.
Eerst bedenken we ons hoe de wereld er nu eigenlijk uitziet. "Ja hoor, er groeien best wel planten in de
woestijn," is groep 8 van mening. Dat er ook een woestijn bestaat waar de kinderen nog nooit een regenboog
hebben gezien hadden ze nooit gedacht en dat de mensen het daar niet het allerbelangrijkste vinden een dak
op hun huis te hebben (omdat ze dat misschien nog niet kunnen betalen) is wel heel grappig. Al snel praten
we over het grote Rusland en Siberië, waar we nu naartoe gaan. Hoe zal het er zijn in de winter?
Natuurlijk is het veel leuker om te praten dan om te tekenen. We hebben net onze speciale laarzen en pakken
laten zien en komen erachter dat het in Siberië 's winters zo koud kan worden dat het gevaarlijk is om even
buiten in de bosjes te gaan plassen als je moet. Niet alleen kunnen er wolven en beren zitten, je plas zal
ook bevriezen voordat hij de grond raakt. "Dat wordt dan een mooie glijbaan," merkt eentje uit de groep op.
Het is bere-gezellig, bij de motoren legt Rob ook nog uit hoe het allemaal werkt en voor we het weten is de
tijd op.
"Als jullie nu beloven dat jullie ze dinsdag klaar hebben praten we nu nog even verder," zeg ik terwijl ik
meester Roy aankijk. Gelukkig stemt hij in en vandaag waren de tekeningen dan ook allemaal klaar. Dat is
maar goed ook, want we hebben nu wel heel veel zin om te vertrekken.
|
|
|
|
