[ Home ]  
 
 
 
DE MOTOR
KARAVAAN

 
 
 
Dagboek

NEPAL-CHINA OVERLAND 2012

22 September - Door: Dafne de Jong
De Karakoram - Zijderoute

   

Voordat we op de Karakoram terug zijn moeten we eerst het hele stuk langs de rivier over de weg van niks (volgens John) door alle troep (aldus Theo) terug. "Ik rij met alle liefde je motor naar het asfalt," laat ik Leentje ten overvloede weten. "Al is het maar om energie te sparen," zegt ze en dus start ik vanochtend haar motor en mag ik weer dat hele mooie stukje van Rama naar Astore rijden.
We stoppen een paar keer om foto's te maken. Dan komen we terug op het asfalt en geef ik het stuur weer over.

De Karakoram Highway maakt deel uit van een van de beroemde zijderoutes (ten tijde van de Han dynastie - 206 vChr tot 220 nChr. en tot de 15e eeuw) tussen China en het Romeinse Rijk. Het was lang de enige manier om over het Karakoram Gebergte van/naar (toen) India te reizen. De Karakoram route is 1300 km lang en loopt van Kashgar in (nu) China naar Islamabad en behalve door de Karakoram bergen ook door het Pamir gebergte met toppen van 8000m. Ook de K2 ligt in het grensgebied.
Ooit kon je langs deze route overal Karavanserais vinden; traditionele herbergen waar de handelslieden en hun dieren onderdak voor de nacht vonden. Ze zijn in verval geraakt nadat het in de 15e eeuw mogelijk werd handelswaar in grotere hoeveelheden op een veiligere manier per schip over lange afstanden te vervoeren.

Dat de tochten van de handelslieden, die behalve met zijde en wol ook met kruiden en specerijen, met goud en zilver, porselein, en met paarden (arabische volbloeden) terug kwamen, moeilijk en vol gevaren geweest moeten zijn is ook nu nog zichtbaar. Je kunt je hier goed roversbendes voorstellen en het klimaat is net zo ruig als het landschap. Hevige regens spoelen niet alleen het pad maar ook hele berghellingen weg. In 2010 is er tussen Karimabad en Sost een enorme landverschuiving geweest die de Hunza rivier geblokkeerd heeft. Het water bleef stijgen en nu ligt er een meer van 25km lengte. Hier een nieuwe weg te bouwen is geen eenvoudige klus. En tot die geklaard is, wordt alles met boten over het meer vervoerd nu.

Er wordt dus constant aan de weg gewerkt en ook op het stuk naar Gilgit worden onze kelen droog van het stof. Bij Gilgit zelf is de brug die verbinding biedt met de rondweg door de rivier weggeslagen en dus moeten we omrijden en door de plaats heen. Op de brug die wel in tact is liggen de planken los en duiken we daarna een donkere tunnel in.

In Karimabad vinden we het hotel dat ons aanbevolen is. Waar is Erwin gebleven, die zat toch vóór ons? "Ik zit toch hier en wijs hem wel de weg," zegt Musa, die tegenover het hotel zijn reisorganisatie runt en zeer geïnteresseerd is.
We overleggen vast met de zeer vriendelijke hotelmanager welke mogelijkheden er zijn voor een lekker maaltje en vragen of er "karam-pani" (heet water) uit de douche zal komen.
"Karimabad heeft een veel te kleine stroomvoorziening en daarom is het op rantsoen" horen we. Hij doet 's avonds de generator een paar uur aan en zal voor elk van ons een emmer heet water maken. Gas is ook duur, vertelt hij nog. Ze gebruiken het alleen om op te koken. Het water voor onze douche wordt verwarmd op een kerosine-brander.

Er staat ondertussen een hele berg onbeantwoorde mails in onze in-box en Rob is in Kathmandu druk bezig alles klaar te maken voor het transport van de motoren van zijn groep. Heel veel krijg ik ook vanavond weer niet gedaan want als de stroom uit is, is het ook met de internetverbinding gedaan. Morgen weer een kans.

Terwijl Theo, Leentje, Erwin en John de volgende dag een burcht bezoeken en door de straatjes van het stadje struinen en genieten van de prachtige uitzichten op meerdere spectaculaire besneeuwde bergtoppen, zoek ik mijn heil in een internetcafé waar ze wel stroom hebben en ik met mijn eigen laptop on-line kan.
Maar de verbinding met onze website op de server krijg ik niet voor elkaar. Hij wordt ergens geblokkeerd en dus kan ik geen nieuwe updates op de site zetten. Gelukkig biedt de helpdesk van onze provider in Nederland uitkomst. "Mail maar door, zetten wij het er op".

Ik ga ook bij Musa langs voor informatie over de route naar Sost en over het meer. We moeten allemaal een eigen-risico-verklaring invullen en tekenen in opdracht van de politie. Musa zegt dat we kunnen kieze;: Er gewoon heen gaan en terplekke iets regelen, of van tevoren een boot charteren. "Dat lijkt me een fijn plan," vertel ik hem en hij belt met Abdullah die met zijn boot over het meer vaart en spreekt af. "Ik ga morgen wel met jullie mee en je kunt beter in Passu overnachten dan in Sost.!" Bij een restaurantje verderop drinken we daarna nog thee en wisselen we ervaringen uit.



Foto's:
Dafne de Jong en
John Davelaar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Ontwerp:

(c) Copyright 2004 - 2009 by Studio R&D
Alle auteurs- en beeldrechten zijn voorbehouden en
mogen niet zonder schriftelijke toestemming voor welk doeleinde dan ook gebruikt worden
Zie ook de
disclaimer