Het is een raar idee maar ondanks dat ik al 2.500 km gereden heb begint bij mij de reis bij het passeren van de Bulgaarse grens pas echt. Nog een klein stukje Europa en dan over de Bosporus brug Azie in. Dat is het plan tenminste en dat gaat allemaal lukken. Op je Europese Identiteitskaart mag je er namelijk in.
Ook van Turkije gaan we allemaal genieten. Ik was er al een paar keer en iedere keer weer verrast het me door de prachtige landschappen, vriendelijke mensen en de vele warme gevoelens die veel Turken voor Nederland hebben.

Maar komen we ook de Iraanse grens over?
De visa voor Iran staan in onze paspoorten, maar die liggen nog in Nederland... Op de Pakistaanse ambassade. Hoe dat zo heeft kunnen gebeuren is een lang verhaal waar we helemaal niet blij mee zijn. Het is allemaal begonnen met een misplaatst gevoel dat we dat specialistische werk beter uit konden besteden aan een bureau met 20 jaar ervaring, waar de paspoorten en voorbereide visa aanvragen daarna gewoon 2 maanden werkeloos bleven liggen. Toen we dat uitvonden was het al te laat.

Dafne probeerde terwijl ze in de Ukraïne onderweg was te redden wat er te redden viel, zette een planning uit en nam elke dag contact op met de specialisten in Breda om na te vragen of ze hun werk wel gedaan hadden. In plaats daarvan kwam ze erachter dat zij het werk weer aan andere specialisten in den Haag uitbesteed hadden. Een ding was zeker volgens de specialisten in Breda: Het lag allemaal aan de ambassade. "Zal ik dan maar zelf naar de ambassade gaan," opperde Dafne haast wanhopig.

Afgelopen woensdag stond ze heel vroeg op om op tijd in den Haag te zijn (160km). Bij de ambassade werd ze vriendelijk ontvangen en kreeg ze te horen wat er niet goed was aan de aanvraag. Tweemaal ging ze naar het bureau in den Haag dat de aanvragen "begeleidde" om nieuwe duidelijkere prints te maken en een kopie van een ID-kaart van de medewerker van een reisbureau in Pakistan op een schaal van 100% (ipv op A4) uit te printen en ja, hiervan moest ook de achterkant nog gescand worden in Pakistan en doorgemaild. Toen dat allemaal klaar was mocht ze eerst betalen en daarna de paspoorten vrijdag (een dag eerder dan normaal) ophalen. "Degene die zou komen om te betalen was te laat, dus daar stuur ik ze wel een factuur voor", zei ze door te telefoon.

Dat was gister. Vanuit den Haag is ze doorgereden naar Schiphol en heeft ze het eerste vliegtuig naar Istanbul gepakt, en kwam ze vannacht hier aan. Iedereen is blij dat alle visa er nu in staan. Nou ja, alle, John en Erwin zullen hun visa voor China in New Delhi aan moeten vragen, niet alleen omdat daar nu geen tijd meer voor was, maar ook omdat die aanvraag pas een maand voor de inreisdatum gedaan kan worden.

We brengen samen nog een dag door in Istanbul dat onder een warme deken ligt. Iedereen loopt loom door de straten. Als we 's avonds terug naar het vliegveld
gaan vertelt Hussain onze enthousiaste taxi chauffeur dat de brug over de Bosporus gesloten is en we een veerboot moeten nemen naar de overkant. Het is fantastisch om zo vanaf het water Istanbul bij nacht te zien. Ik waan me even in een aflevering uit de film Lord of the Rings.