Markten en bazaars zijn altijd levendige plaatsen in een stad of dorp. Zo ook in Yazd. Het wemelt er van de mensen en koopmannen prijzen hun waren aan. Soms luidruchtig, vol overtuiging, anderen weer rustig en kalm, met soms een vriendelijk gebaar ter aanmoediging naar de passanten. "Koop gerust bij mij want u krijgt goede waar voor een prima prijs" lijken de ogen te zeggen. De consument is kritisch en ruikt aan kruiden, bekijkt schoenen of laat mooie stoffen zorgvuldig door de vingers glijden.

In een klein zijstraatje van de bazaar zie ik plots een aantal violen staan in een stoffige etalage. Het piepkleine winkeltje lijkt gesloten. Voorzichtig probeer ik beweging te krijgen in de getraliede deuren en tot mijn vreugde glijden ze open. Ik loop zacht naar binnen en zie een man geconcentreerd met een lintzaag de bovenplaat van een viool zagen. Hij schrikt wanneer hij mij in zijn ooghoeken opmerkt.

"Welcome in my shop" zegt hij, "ik ben Mohammad waar komt U vandaan." Ik vertel hem dat ik uit Nederland kom en dat mijn vrouw viool speelt en ik het bijzonder vindt een vioolbouwer aan te treffen in Yazd. "Ik ben de enige hier," zegt hij "wilt U misschien iets
horen?" Nog voor ik geantwoord heb pakt hij een viool.

Zoete klanken vullen de kleine ruimte De melodie ontroert me en ook een nieuwe klant die, aangetrokken door het geluid, naar binnen komt kijkt bewonderend toe. Hij stopt met spelen en de nieuwe klant introduceert zichzelf. Het gesprek kan ik niet volgen maar een minuut later spelen Mohammad en de klant beiden op een viool een nieuwe melodie.
We kijken elkaar aan en begrijpen de kracht van de
melodie. Het is wonderlijk. Wanneer ik later de gangen van Yazd waarin de bazaar gevestigd is weer inloop en de vele geluiden van handelaren en consumenten hoor, zie ik enkel één beeld voor me. Mohammad de vioolbouwer van Yazd.