Tempels en Buddha’s

Je moet soms wel 3 keer je ticket laten zien alhoewel je de eerste keer de entree passeert, maar er zijn heel veel Chinezen die werk nodig hebben en die moeten natuurlijk wel iets doen. Vanmorgen om 6.30 uur was het nog fris toen we opnieuw de grote muur beklommen. De zon ging nog achter de berg schuil en we klommen omhoog tot waar de stralen de muur verwarmen. De oppasser, die zijn jas nog over zijn uniform had en die net, terwijl hij om ons ticket vroeg zijn hand omhoog stak en met zijn vingers over elkaar wreef ten teken dat hij geld wilde, is achter ons aan gelopen omdat we zijn vraag negeerden. In toeristisch China heeft Mao’s Rode Boekje geen waarde. In plaats daarvan regeren geld en hebzucht. We moeten de man teleurstellen; onze tickets zijn authentiek en geldig.

Het is een mooie weg die ons naar Chengde brengt. Chengde is een kleine stad (220.000 inwoners). We bezoeken hier vanmiddag twee tempelcomplexen, zowel Chinees als Tibetaans, waar het grootste houten Buddhabeeld ooit gemaakt staat. “De Tibetaanse kloosters hebben geen ramen zodat de monniken geen vrouwen kunnen zien,” legt onze gidse Mary uit (het zou kunnen). Ook het verhaal over de goede relatie tussen China en Tibet in de tijd (18e eeuw) dat de tempels gebouwd zijn laat ik maar voor wat het is. Politiek moet je je niet mee bemoeien, zeker niet hier.

Er is een duidelijk verschil tussen de Tibetaanse en Chinese tempels. De ligging is prachtig, het weer is perfect en de lucht helder en blauw. Ondanks alles zijn we zo ondertussen wel een beetje tempelmoe geworden.

Morgenochtend staat er nog een bezoek aan de zomerresidentie van keizer Qin (spreek uit Chin) op het programma en weer een korte rit van ca. 180km naar een ander deel van de grote Chinese muur.