Tai Shan Mountain en Confusius

We zitten ondertussen in Tai‘an, een touristisch plaatsje aan de voet van de China’s heiligste taoistische berg, de Tai Shan, waarop een aantal trails zijn aangelegd langs allerlei schrijnen en heilige plekken. Shamanen en keizers hebben hier ruim vierduizend jaar lang heilige rituelen uitgevoerd. De Shamanen klommen naar de 1545m hoge top, de keizers lieten zich in draagstoelen naar boven sjouwen.
Het pad is nu met natuursteen (hele grote keien) geplaveid en de steile opgangen zijn in de rotsen uitgehakte trappen. 6293 treden totaal. Hele horden mensen beklimmen de berg en maken daar op zich al een rite van door allemaal hetzelfde hoedje of t-shirt aan te trekken. Ook mag de wandelstok niet ontbreken. De diehards lopen ook weer naar beneden, maar je kan ook gedeeltelijk met een bus en kabelbaan naar boven/beneden.

Gister bestond de Volksrepubliek China 60 jaar. Wat wij ervan gemerkt hebben? De eerste dagen dat we in China waren, werden we een paar keer per dag aangehouden en moest alles (ook ons reisschema) geregistreerd worden, de afgelopen dagen mochten we ineens met de motoren allerlei stadscentra niet meer in en gister was het relatief rustig op de weg omdat veel mensen vrij zijn.
Daarnaast is het op de Tai Shan berg en ook in Qofu (spreek uit Sjofoe) waar we Confusius‘ tempel en graf-heiligdom in een bos bezochten, was het extra druk.
In de winkels en restaurants stond bovendien overal de tv aan en had het personeel weinig oog voor hun klanten, want het feest met vele performances begon gistermorgen al vroeg en werd direct uitgezonden.

Rob, Friedemann en ik waren dus meer geinteresseerd in Confusius dan in de heilige berg en huurden voor de hele dag een taxi om ons rond te laten rijden. Confusius (Kong Fuzi), wiens leer het behoud van tradities en het cultiveren van persoonlijke moraliteit (ook en vooral van de vorst) benadrukte en ervan uitging dat vrede en overvloed gewaarborgd waren wanneer de heerser eerlijk regeerde en de juiste verhoudingen in de samenleving handhaafde wordt in China als een soort Godheid beschouwd.

„Ik weet nog veel te weinig over het Confusianisme,“ zegt Rob erover. In de tempel, die trouwens pas na Confusius dood door zijn nazaten gebouwd is, zijn de analen (beginnend in de trant van: `Zijn moeder werd door een eenhorn bezocht met een boek in zijn mond… 11 maanden later werd hij geboren‘) van zijn leven opgetekend en in onze reisgids lezen we dat door de traditie (en het bijgeloof) dat je na de dood van aanverwanten deze persoon en zijn nazaten schenkingen moet blijven geven zodat de ziel blijft voortbestaan en mogelijk op aarde kan terugkeren, de generaties na Confusius lange tijd tot de rijksten van China behoorden (terwijl Confusius zelf zoon was van een verarmde tak van een adelijke familie).