Hoe de Chinees Lacht

We reden gisteren van Xi’an naar Luoyang en bezochten daar, begeleid door een lokale gids, de Longmen grotten, die op een prachtige plek aan de Yi Jiang rivier liggen. Ze zijn tussen de 5e en 7e eeuw in de rotsen gehouwen in opdracht van een van de keizers ter verering van zijn vrouw. “800.000 manpowers have been used to build this,” herhaalde de gids nog een paar keer met de nadruk op powers.

De gids is lid van de plaatselijke motorclub en had een van de leden die een Yamaha XJR1300 rijdt gecharterd om ons te begeleiden. We werden ook almaar gevolgd door een Cadillac waarin – zo bleek later – de president van de motorclub met zijn chauffeur zat. We werden uitgenodigd voor een etentje en lieten ons verrassen.

Vanmorgen is onze gids er op zijn Hondaatje 250. Een ander lid van de club showt zijn BMW LT, waarvan de Chinezen hier zeer onder de indruk zijn, maar wij ons afvragen wat je er hier aan hebt. We bezoeken een Shaolin tempel anex Kong Fu school waar we een presentatie van de verschillende Chinese verdedigingssporten zien, Kong Fu, Tai Chi, Chi Gong…

De weg naar Kaifeng is zoals we hem ondertussen gewend zijn. En dat is behoorlijk saai en behoorlijk vermoeiend. De smog heeft plaatsgemaakt voor mist. Onze gidsen weten vaak de weg niet, laat staan dat ze een mooie of interessante weg weten. En toch zijn we blij dat we Haiping erbij hebben, want slechts enkele borden langs de weg zijn voor ons leesbaar.
Als we op de markt gaan eten is het bovendien fijn een tolk erbij te hebben, want de Chinezen zijn heel erg geïnteresseerd en heel erg vriendelijk en het zou zo jammer zijn als we niet zouden begrijpen wat ze willen vertellen. Het valt gewoon op dat de meeste mensen die we ontmoeten lachen en vrolijk zijn.
Daarnaast kijken we zo nu en dan met Haiping mee op de kaart, die helaas puur en alleen routeinfo bevat. Een enkele keer zouden we graag op goed geluk links of rechtsaf slaan. Of dat toegestaan is? Haiping zegt van wel, maar dan moet ze wel eerst de weg kunnen vinden.