De stilte voor de storm

Om als reiziger na een lange reis bij aankomst opgewacht te worden is een onvergetelijk gevoel. We moesten nog door de immigratie heen toen er in de verte al gezwaaid werd en alleen dat al maakte het welkom zo warm dat we vanmorgen uitgebreid afscheid nemen van de mensen die die onze reis hebben helpen voorbereiden en begeleiden. Zij gaan terug naar Peking.

Met Haiping en de chauffeur Youe, die (zoals alle chauffeurs) gelijk Shumi genoemd wordt, vertrekken we die ochtend op weg naar Jiling. We zullen even nodig hebben om aan elkaar en het Chinese verkeer te wennen, voor zover je daarvan kan spreken dan, want het landschap is leeg hier en de weg idem dito.
„Kunnen we van de weg af om een dorp of zo te bekijken,“ vragen we Haiping. Dat mag natuurlijk. Omdat Haiping (haar baas) een vergunning heeft toeristen te begeleiden hoeven we verder geen controleur mee te nemen. Maar ze moet zich wel aan de regels houden natuurlijk.

We moeten een aantal malen stoppen bij politieposten, omdat „er verscherpte controle is op de wegen naar Peking in verband met het 60-jarige bestaan van de Volksrepubliek op 1 oktober a.s.,“ zo wordt ons uitgelegd. Eén keer wordt ons hele reisschema overgeschreven.

Het landschap verandert de hele dag niet en behalve een grote hoeveelheid dinosaurus-beelden, die hier staan omdat in dit gebied veel vondsten uit die tijd gedaan zijn, is er niet veel te zien. Zelfs het verkeer in Jiling, dat met 200.000 inwoners hier eigenlijk niet als stad geldt, stelt weinig voor, al heeft de stad ons wel wat te bieden.

We gaan eten bij een lokaal restaurantje waar ze een plaatjesmenu hebben. Het valt op dat er veel gekruide gerechten zijn en er staan allerlei vreemde dingen op de kaart, zoals kippen- en ganzennek, allerlei hoeven, ingewanden en wat te denken van kakkerlakken. Wat niet op de kaart staat is koffie, maar dat kunnen we ergens anders drinken, wisten we al.

En in dat dure restaurant, waar de tafels allemaal in aparte ruimten staat en privacy, in een land waar je daarvan nauwelijks spreken kan, de normaalste zaak van de wereld is, weten ze precies hoe het nu met die koffie begonnen is allemaal. We lezen in de menukaart het volgende:
„Legend of the world´s first coffee trees appear in the 10th century AD before and after – Ethiopia cooked the high mountains.” Het is maar dat je het weet.