Cultuurschok
De Grensovergang is een regelrechte cultuurshock. De chinezen hebben een intimiderend groot grensgebouw neergezet, het aantal passanten valt weg in de enorme ruimtes.

Een leger aan uniformen wijst ons de weg en maant ons te wachten. Open, boerse en soms ook opdringerige Mongolen maken plaats voor afstandelijke, correcthandelende, alles fotograverende automaatjes.

Ulan Batar was een echte derde wereldstad, vol misplaatste shoppingmalls, lege paradepleinen, vervallen sovjetflats en vooral blubber. In haar lelijkheid straalde ze ook iets eerlijks uit. Mongolië lijkt een land zonder fratsen, van boerse eenvoud, opgelegd door het extreme klimaat. Nu al mis ik deze eenvoud, de ruimte, het mooie licht, de beesten, onze onhandige, maar lieve gids Boldoo.

China doet op het eerste gezicht veel beschaafder aan, maar ook gecompliceerder. Alles lijkt schoon, alles werkt. De hotelbar in dit grensplaatsje biedt op dinsdagavond striptease. Ook Chinezen kunnen zich in een onvoorstelbaar tempo van de wereld drinken. Friedemann moet uit de handen van een laveloze stripper gered worden. Tijd om naar bed te gaan, morgen wacht weer een nieuw avontuur.