Bayangobi – Ulaanbaatar - Zand, modder, sneeuw, storm

Dit was een bijzondere dag vandaag, die erg koud begon. We startten over een pad van mul zand waardoor Jan de motor al snel neerlegde. Een kwartier later reden we volop in de sneeuw.
We hebben Boldoo, onze jonge gids langs de kant van de weg nog een extra regenjas, regenbroek en winterhandschoenen aangetrokken, want die vroor bijna van zijn motor af.
We waren in de veronderstelling dat we over een verharde weg naar Ulan Baator zouden rijden, echter tijdens een koffiestop horen we van Boldoo dat er over een traject van 50 kilometer wegwerkzaamheden zijn. En gezien het weer werd er gezegd: “Can be a little muddy!” en dat hebben we geweten!

We hebben geglibberd en ik heb de motor nog in een plas gelegd. Friedemann kwam me even helpen maar die wilde eerst even naast de motor liggen. In de plas. Na het lachen hebben we geconstateerd dat mijn schakelpookje gebroken was. Gelukkig had ik een reservepookje bij me en we konden na een minuut of tien weer door. De verdere reis verliep zonder al teveel ongemakken, al trotseerden we de harde wind die de sneeuw met vlagen over de weg blies. We reden niet al te laat Ulan Baator binnen.

De eerste aanblik deed me denken aan een Afrikaanse stad. We kwamen wel in een keurig hotel terecht en er stond een bus te wachten om een stadstour te verzorgen. Ulan Baator blijkt echter niet de grandeur te hebben die ik verwacht had te zien.

Na een uitstekende maaltijd bij een Mongolisch grill restaurant worden we in ons hotel door de manager van het reisbureau opgewacht. De Mongoolse overheid heeft besloten dat niemand de stad zou mogen verlaten de volgende dag.
Na overleg is er besloten dat Rob en Dafne samen met hem de volgende morgen een oplossing zouden bedenken want we moeten op tijd aan de Chinese grens staan.