Gisteravond na aankomst in Ulan Ude onze jassen gewassen in de badkuip volgens het volgende recept: Jas nat maken, inzepen, met een nagelborsteltje boenen, beetje water erbij en een soort was-dans in de badkuip doen (met je voeten het vuil eruit stampen dus). Daarna met veel water spoelen en zo goed mogelijk uitwringen. Daarna de jas op een badlaken leggen en de badjas van het hotel in de jas stoppen. Handdoek met jas erin oprollen en het water eruit stampen. De jas is 5 uur later droog.

Ulan Ude is een van de weinige grote steden waar Lenin echt nog prominent aanwezig is. Reden daarvan is dat de reusachtige kop van Lenin die op het centrale plein staat, de grootste ooit gemaakt is en in het Guinnes boek of records vermeld is.
Er wordt ’s middags een podium opgebouwd en we horen dat het vandaag een speciale dag is. “10 jaar Baikal,” staat er in eerste instantie en we vragen ons af hoe dat kan, maar dan wordt duidelijk dat het om de viering zelf gaat. Friedemann maakte er een paar prachtige beelden van.

Wij liepen door de nieuwe en oude stad. Rob was hier vorig jaar nog, maar voor mij is het 8 jaar geleden en er is veel veranderd. Het is trouwens de laatste halte op voor ons bekend gebied. Morgen gaan we richting de Mongoolse grens.
We zijn er allemaal mee bezig, zijn allemaal benieuwd en we hopen allemaal dat het weer mee zal zitten, want reeds een aantal motorreizigers die we onderweg tegenkwamen vertelden ons dat ze de Mongoolse onverharde wegen ontzettend zwaar vonden om te rijden. We zullen zien.