P-Day

Het beloofde een makkelijke dag te worden. Slechts 400 km van Kostanay naar Imantau. Ze vertrokken op tijd met z`n drieen.

Op de kaart was de route alleen mogelijk via de 'snelweg'', dus was er voldoende tijd om regelmatig even de weg te verlaten om een bezoekje te brengen aan een dorpje of boerderij. Beide werden tijdens de rit aangedaan. Plotseling viel het oog van dr.P. (Joost Ponte) op een groot aantal landbouwmachines. Zowel spiksplinternieuwe als gebruikte en afgedankte. Brutaal reed hij naar de machine`s en liep er ongevraagd naar toe. Tot het moment dat er vanaf het land een barse stem iets in het Kazachstaans riep. Onbegrijpelijk voor P. dus hij liep ongestoord verder. T. (Jaques Thijssen) ving de man op en samen liepen ze naar P. In het gesprek dat volgde bleek, dat de boer op het punt had gestaan om zijn geweer te halen.

Na wat handen schudden en een stukje bounty was de lucht geklaard en kon de rondleiding worden vervolgd. Met een hartelijke handdruk werd afscheid genomen en de reis vervolgd. Ze schoten mooi op, ondanks dat de conditie van het wegdek verslechterde.

Het was lunchtijd. Bij een onooglijk gebouwtje werd gestopt om soep met brood te bestellen. P bestelde borsch en de twee anderen kipppensoep. De vorige keer lukte dit door kippengeluiden te maken. Zo ook deze keer. Ze kregen echter Borsch (bietensoep) met twee gebakken eieren. Smaakte trouwens uitstekend.
Tijdens de lunch werden herinneringen opgehaald over het vakantiewerk van vroeger. P. had jaren in een plateelbakkerij gewerkt. Een vriendin was nu plateelschilderes en deze winter zou hij les bij haar gaan nemen.

De reis werd vervolgt en het wegdek werd alsmaar slechter. Er moest worden gemanoeuvreerd tussen de grote potholes (gaten) in het wegdek. Soms was het asfalt helemaal verdwenen. Een mooie oefening voor wat misschien nog komen zou want het had geregend en dat maakt het rijden op modderige wegen een stuk moeilijker.
Vlakbij Imantau werd een verkeerde afslag genomen. In plaats van om het dorpje heen werd er doorheen gereden en in de dorpjes zijn de wegen vaak erg slecht. Geen asfalt of stenen maar zand en klei, wat na de regenbui in modderpoelen was veranderd. Er was geoefend dus dat moest lukken.

Opeens was P uit de spiegels verdwenen. Hij bleef achter. Hij zou toch niet ...? Teruggereden bleek dat zowel P. als zijn motor helemaal horizontaal in de plas lagen. Met vereende krachten werd de motor rechtop gezet.
De schade aan mens en machine viel mee. De kleding zat onder de kleimodder. De anderen vonden het ietwat overdreven dat P op deze wijze de kwaliteit van de lokale plateelklei wilde onderzoeken. De reis werd vervolgd naar het guesthouse welke schitterend gelegen was aan het Imantau meer. P. ging direkt in het meer de klei van zijn kleding en schoenen wassen. Hieruit werd geconcludeerd, dat deze klei niet geschikt was voor de plateelschilder in spé.
De vrees bestaat dat er geen plateelschildercursus meer zal worden gevolgd.