De Rus houdt van een forse regenpijp. Het standaardmodel heeft al snel een doorsnede van 30 cm. De pijpen volgen braaf iedere rand en richel van de gevel, om uiteindelijk met een fraaie toeter op straat uit te monden. Ze zijn zo prominent aanwezig dat er sprake moet zijn van het idee van versiering. De Russische variant van onze Griekse zuil?

Architectonisch valt hier van alles te beleven. Door de ongebreidelde staat van verval is het bouwproces van sommige gebouwen in de omgekeerde volgorde prachtig te volgen. Voor de liefhebber zijn de meest pathologische vormen van betonrot te genieten. Maar er is ook veel nieuwbouw. Ook hier zijn de zegeningen van het bouwschuim ontdekt, alles wordt pasklaar afgeschuimd.

Het treinstation van Samara is volgens kenners het modernste van de wereld. Inderdaad blijkt het een futuristisch paleis van staal en spiegelglas, zoals bij ons uitsluitend is voorbehouden aan bankgebouwen en winkelcentra. Het gebouw staat nog wat verloren en misplaatst in een te dichtbebouwde omgeving. Er zal ongetwijfeld nog veel hak- en breekwerk volgen om het de allure te bezorgen die de architecten voor ogen stond.
Licht teleurgesteld stel ik vast dat achter de imposante gevel toch slechts gewone treinen van gewone perrons vertrekken.